Het paleisachtige Hercules werd tussen 1701 en 1717 gebouwd naar een ontwerp van de Italiaan Giovanni Francesco Guerniero. Het hele complex, inclusief de watervallen voor de Hercules, wordt ook wel Karlsberg genoemd naar zijn eigenaar, landgraaf Karl van Hessen-Kassel, en onder deze term is het zowel ruimtelijk als architectonisch een barok deelaspect en westelijke afsluiting van Bergpark Wilhelmshöhe. Al in 1696, onder landgraaf Karl, werd begonnen met de aanleg van een centrale as voor het toen bescheiden park. Tegelijkertijd werden op de oostelijke kam van het Habichtswald, ongeveer 500 m ten zuidzuidoosten van het huidige Hercules en een paar meter onder de top van de Hüttenberg (555 m), de eerste bouwdelen voor een reusachtige burcht opgericht - Kleiner Herkules of Alter Winterkasten genoemd. Er werd echter besloten om Hüttenberg niet als toekomstig middelpunt van het park te beschouwen. De bouwplaats werd verlaten en het werk werd stopgezet. Op de ruïne, die lange tijd door het bos is overwoekerd, zijn nog enkele overblijfselen te zien van muren en funderingen van ongeveer 7 m hoog. Pas in 1699 ontmoette landgraaf Karel Giovanni Francesco Guerniero in Italië. De bouw van het barokke Reuzenkasteel begon in 1701 en het standbeeld van Hercules op de dakpiramide werd op 30 november 1717 geplaatst, waarmee het gebouw klaar was. Vanwege het onherbergzame weer dat typerend is voor Kassel in november, wordt de "verjaardag" van het gebouw gevierd op 17 juli, verwijzend naar het jaar van oplevering. Het ontwerp, dat gezamenlijk werd ontwikkeld door de landgraaf en de architect, werd meerdere keren aangepast; de piramide met het standbeeld van Hercules wordt bijvoorbeeld toegeschreven aan een later idee van de heerser. Gravures uit 1706 laten zien dat er veel uitgebreidere bouwmaatregelen waren gepland dan uiteindelijk werden uitgevoerd. Guerniero wilde de afdalingen over de hele berghelling naar het huidige paleis Wilhelmshöhe leiden. Slechts ongeveer een kwart van de lengte werd gerealiseerd, wat waarschijnlijk minder te wijten was aan de wil van de landgraaf dan aan zijn beperkte financiële middelen. De overgebleven ruimte tussen de watervallen en het paleis werd uiteindelijk 70 jaar later opgevuld - door in feite volledig tegengestelde plannen - en vormt vandaag de dag de kern van de Engelse landschapstuin - het Bergpark Wilhelmshöhe. Op 31 augustus 2011 werd de aanvraag ondertekend door minister van Cultuur Eva Kühne-Hörmann om Bergpark Wilhelmshöhe met de Hercules voor te dragen als UNESCO Werelderfgoed.[3] In januari 2012 diende de deelstaat Hessen de aanvraag voor registratie van de "Waterspelen en Hercules in Bergpark Wilhelmshöhe" in bij de Permanente Missie van de Bondsrepubliek Duitsland bij UNESCO in Parijs. Deze stuurde de aanvraag door naar het Werelderfgoedcentrum van UNESCO,[4] dat in juni 2013 een positief besluit nam over de aanvraag.